lunes, 9 de noviembre de 2009

AO MEU MUROS





Quérote, Muros, de día;

quérote, Muros, de noite;

na tristura, na alegría,

na mala e na boa sorte.

Quérote con tolería,

e hoxe, un pouco más que onte;

quererte a ti é teimosía,

porque te quixen decote.

Querereite en mentres viva,

e aínda...despois da morte.


(Marcelino García Lariño:
Marcelo da Rabela)
_

1 comentario:

Anónimo dijo...

¡Qué lindo poema!. Se siente casi como una oración, de las bonitas, de las de la niñez; más todavía al oírlo a él recitarlo en el precioso video que hiciste.